2363

فولاد 1.2363 (مطابق استاندارد DIN EN ISO 4957 و AISI A2) یک فولاد ابزار آلیاژی کروم‌دار است که معمولاً در دسته فولادهای سردکار قرار می‌گیرد. این فولاد به دلیل ترکیب بهینه از چقرمگی خوب، مقاومت سایشی قابل قبول و تغییر شکل کم در عملیات حرارتی شناخته شده است. 📊 جدول ترکیبات شیمیایی ترکیب شیمیایی این فولاد به شرح زیر است: عنصر محدوده (درصد) کربن (C) 0.95 - 1.05 کروم (Cr) 4.8 - 5.5 مولیبدن (Mo) 0.9 - 1.2 وانادیوم (V) 0.15 - 0.35 منگنز (Mn) 0.4 - 0.8 سیلیسیم (Si) 0.1 - 0.4 💡 ویژگی‌ها و مزایای کلیدی ویژگی‌های بارز فولاد 1.2363 عبارتند از: · چقرمگی عالی · مقاومت بالا در برابر سایش · پایداری ابعادی بالا پس از عملیات حرارتی و سخت‌کاری · قابلیت ماشین‌کاری نسبتاً خوب · سختی‌پذیری مناسب و امکان دستیابی به سختی در محدوده 57 تا 62 راکول C 🛠️ کاربردهای رایج از این فولاد در ساخت انواع ابزار و قطعات زیر استفاده می‌شود: · قالب‌های برش و پانچ (برای ورق تا ضخامت 6 میلی‌متر) · تیغه‌های قیچی صنعتی و رول‌های فرم‌دهی · ابزارهای مهر زنی، نقشه کشی و نجاری · تیغه‌های سنگ‌شکن پلاستیک · چاقوهای صنعتی بزرگ و کاترهای تراشکاری 🔥 مراحل عملیات حرارتی عملیات حرارتی این فولاد معمولاً شامل مراحل زیر است: · آنیل کردن: برای نرم کردن فولاد و آماده‌سازی برای ماشین‌کاری · سخت‌کاری (سخت شدن): در محدوده دمایی 940-960 درجه سانتی‌گراد و سپس خنک‌کاری در هوا · تمپر کردن: برای کاهش تنش‌های داخلی و تنظیم سختی نهایی، معمولاً در دمای 180-220 درجه سانتی‌گراد یا 450-550 درجه سانتی‌گراد ⚖️ جمع‌بندی و مقایسه فولاد 1.2363 از نظر مقاومت در برابر سایش، جایگاهی بین فولاد O1 (سخت شده با روغن) و فولاد D2 (کروم بالا) دارد و با ترکیب متعادل خود، گزینه‌ای همه‌کارچه برای بسیاری از کاربردهای ابزار سردکار محسوب می‌شود.